περίπλασμα

-άσματος, το, ΝΜΑ

[περιπλάσσω]

νεοελλ.

βιολ. λεπτό περιφερειακό στρώμα τού κυτταροπλάσματος τού αβγού τών εντόμων που διακρίνεται από το κεντρικό ωόπλασμα

μσν.

αλοιφή, επίχρισμα («τὸ ἐκ ψιμυθίου περίπλασμα», Ευστ.)

αρχ.

μτφ. το ανθρώπινο σώμα («μὴ πρόσεχε τῷ ἔξω ἀνθρώπῳ

περίπλασμά ἐστι τοῡτο», Γρηγ. Νύσσ.).